Welkom bezoeker, Wilt u
inloggen
of
registreren
?
Taal
- Nederlands
- French
Winkelwagen
0 product(en) - 0,00€
Uw winkelwagen is leeg!
Informatie
Home
Mijn Account
--> Verlanglijst (0)
--> Winkelwagen
--> Afrekenen
--> Bestelhistorie
--> Nieuwsbrief
Over ons
Verzendingen
Privacy policy
Algemene voorwaarden
Merken
Cadeaubon
Affiliates
Aanbiedingen
Contact
Sitemap
Home
Informatie
Over ons
Verzendingen
Privacy policy
Algemene voorwaarden
Extra
Merken
Cadeaubon
Affiliates
Aanbiedingen
Klantenservice
Contact
Sitemap
Mijn Account
E-mail adres:
Wachtwoord:
Wachtwoord vergeten
|
Een account aanmaken
Winkelwagen
Afrekenen
Bestelhistorie
Nieuwsbrief
Contact
Onze bedrijfsgegevens
Adres:
Limesweg, 3 Industriezone Oost
3700 Tongeren
België
Telefoon:
012394666
Fax:
12394665
Merken
Beelden
Aluminium/Brons (11)
Gereconstitueerde marmer (11)
Grafsierstukken
Glas (17)
Majolica (8)
Natuursteen (12)
Lantaarns
Aluminium/Brons (15)
Inox (3)
Kaarsen / Ledlampjes (1)
Natuursteen (4)
Urnen
Natuursteen (2)
Vazen/Bloembakken
Aluminium/Brons (0)
Inox (0)
Natuursteen (5)
Categorieën
Beelden (44)
- Aluminium/Brons (11)
- Gereconstitueerde marmer (11)
Grafsierstukken (74)
- Glas (17)
- Majolica (8)
- Natuursteen (12)
Lantaarns (46)
- Aluminium/Brons (15)
- Inox (3)
- Kaarsen / Ledlampjes (1)
- Natuursteen (4)
Sokkels (0)
Urnen (2)
- Natuursteen (2)
Urnestenen (4)
- Natuursteen (2)
Vazen/Bloembakken (10)
- Aluminium/Brons (0)
- Inox (0)
- Natuursteen (5)
Home
>
Grafsierstukken
>
Glas
>
Grafsierstuk nr A152/A
Grafsierstuk nr A152/A
90,00€
Excl. BTW: 74,38€
Model:
A152/A
Beschikbaarheid:
1 - 2 weken
Beschikbare opties:
Grafsierstuk Afmeting:
--- Selecteer ---
10/16
Te kiezen tekst (Nederlands)
-- Selecteer --
Aan een tere draad van tranen, rijg ik stil de maanden van gemis...
\n
Aan mijn beminde...
\n
Aan mijn betreurde... Vader, Broer, Peter, Oom, Ouders
\n
Aan mijn lieve... Grootvader, Grootmoeder
\n
Aan ons lief dochtertje (zoontje)
\n
Aan onze beminde... Echtgenoot, Echtgenote
\n
Aan onze betreurde... Dochter, Zoon,...
\n
Aan onze lieve...
\n
Ach, niets is mij gebleven, jij was mijn ziel, mijn leven
\n
Ach, wie zal onze tranen drogen, zijn beeld staat altijd voor onze ogen
\n
Achter mijn stil verdriet glinstert nog steeds iets van uw schoonheid
\n
Achter tranen van verdriet, schuilt de lach van de herinnering
\n
Afscheid is terugblikken op mooie momenten
\n
Afscheid nemen en scheiden, zijn dingen die door ‘t hart snijden.
\n
Afscheid nemen is het moeilijkste in het leven, men leert het niet, men begrijpt het nooit
\n
Afscheid nemen is met zachte vingers dicht doen wat voorbij is en verpakken in goede herinneringen.
\n
Alleen wie achterblijft weet hoe afscheid klinkt
\n
Alle goedheid, alle genegenheid, bouwt eeuwigheid
\n
Alles vergaat, alles verdwijnt, behalve het aandenken
\n
Al onze zorgen, al onze liefde, hebben u aan de dood niet kunnen ontrukken
\n
Als de draad wordt doorgeknipt voel je pas de diepte van verbonden zijn
\n
Als een zon die ondergaat, zo ben je van ons heengegaan
\n
Als elke druppel kon zeggen hoezeer we je missen, dan regende het elke dag
\n
Als ik verdriet heb en geen raad meer weet, denk ik aan al het goede dat je voor mij deed
\n
Als je de moed opgeeft, vergeet dan niet : de herinnering leeft
\n
Als je door de nacht gaat zonder één ster, denk er dan aan dat boven de wolken iemand naar je glimlacht
\n
Als je hielp waar je kon, aan wat warmte en wat zon, heb je niet voor niets geleefd.
\n
Als je sterft verdwijn je niet, want zoveel herinneringen blijven, ook na de tijd van verdriet
\n
Als liefde en herinneringen een brug konden bouwen, dan klommen we naar de hemel en brachten je terug
\n
Als vrienden gingen we door ‘t leven, als vriend blijf je (bij ons) leven
\n
Als we naar de sterren kijken zullen we aan je denken, en van hieruit alle liefde naar je wenken
\n
Altijd actief, volop in het leven. Steeds positief, altijd alles gegeven
\n
Altijd samen, nooit alleen, onafscheidelijk, altijd één.
\n
Al wat de liefde kan schenken, een bloem, een traan, een gedenken
\n
Al wat de vriendschap kan aanbieden, een bloem, een traan, een gebed
\n
Al wat de vriendschap kan aanbieden, een bloem, een traan, een gedenken
\n
Bedankt voor je liefde, zorgen en trouw. We blijven in gedachten eeuwig bij jou
\n
Belangrijk is niet alleen de weg die je gaat, maar ook de sporen die je achterlaat
\n
Bewaar een woord voor mij in de stilte van de dood, wees goed voor elkander
\n
Bij elk afscheid wordt een herinnering geboren
\n
Dank aan de H. Rita
\n
Dank aan de H. Theresia
\n
Dank aan de H Antonius
\n
Dank aan O.L.V
\n
Dank voor bekomen gunst
\n
Dank voor genezing
\n
De aarde verbergt je, maar in mijn (ons) hart blijf je voortleven
\n
De aarde verbergt U, maar in mijn verbeelding zie ik u altijd
\n
De band is zo sterk, het afscheid zo moeilijk.
\n
De droefheid leert ons wat de vreugde waard is
\n
De goede herinneringen aan jou verzachten de pijn
\n
De goedheid van een vader is hoger dan een berg, de goedheid van een moeder dieper dan de zee
\n
De hemel heeft er een mooie ster bij, en dat ben jij
\n
De herinnering blijft zoals je was, in eenvoud sterk en groot
\n
De herinneringen aan jou weerspiegelen je leven
\n
De jaren gaan voorbij, de herinnering blijft
\n
De lege plek, het doet zo‘n pijn, maar in gedachten zal je altijd bij ons zijn
\n
De mooiste bloemen bloeien vaak in het verborgene
\n
De nacht wisselt met de dag, het licht met de duisternis, maar de herinnering aan jou blijft
\n
De pijn om het verlies zal blijven, ook als heel het land in maart en mei opnieuw in bloei zal staan
\n
De stilte die je achterlaat is groot, maar in ons hart blijf je leven
\n
De tijd gaat voorbij, de herinnering blijft
\n
De vreugde die je in ons leven bracht zal altijd bij ons blijven.
\n
De vriendschap verenigde ons, de dood scheidt ons, God zal ons opnieuw verenigen
\n
De wereld was mooi toen jij er nog was
\n
De zon die jij bracht in ons leven zullen wij nooit vergeten
\n
De zon ging onder voor het avond werd
\n
Diep betreurd.
\n
Dikwijls zal ik op deze koude aarde, dicht bij u komen wonen
\n
Dikwijls zal ik op deze koude stenen bij u komen wenen
\n
Dood maar niet vergeten.
\n
Door mijn tranen heen lijkt alles wazig, scherp blijft het profiel van jou
\n
Door pijn en smarten ben je bezweken, maar door ons nooit vergeten
\n
Dwars door de stille leegte klinkt de echo van jouw lach
\n
Een bijzonder mooi en rijk leven is plotseling afgesloten
\n
Een bloem (roos) voor elke dag
\n
Een boek, zo groot, zal nooit bestaan, om te beschrijven wat jij voor ons hebt gedaan
\n
Een dag van verdriet duurt langer dan een maand van vreugde
\n
Een dankbaar hart is onvergetelijk
\n
Een gulle lach, een traan... Aardse bewijzen van je blijvend voortbestaan
\n
Een hart van goud vol goede gaven ligt hier zacht en stil begraven
\n
Een lichtje zal er altijd zijn, en dat ben jij. Je hoort er voor altijd bij.
\n
Een lichtje zal er altijd zijn en dat ben jij. Je hoort er voor altijd bij
\n
Een moeder uit de duizend !
\n
Een stoel blijft leeg, een stem blijft zwijgen, maar in mijn hart zal je altijd blijven
\n
Eens was je de zon in huis, nu ben je de zon in ons hart
\n
Een vader is vaak een rots in de branding, altijd sterk en altijd paraat, daarom is het best moeilijk dat hij ons voorgoed verlaat
\n
Eenvoudig en oprecht vol goedheid was uw leven, uw edel hart heeft ons zoveel gegeven
\n
Een vriend sterft niet, hij leeft voort in het hart van zijn echte vrienden
\n
Eeuwig aandenken.
\n
Elk afscheid is de geboorte van een herinnering
\n
Er is de pijn om het gemis maar we hebben uw warm hart als erfenis
\n
Er is een boom geveld, hij zuchtte ruisend als een kind terwijl hij viel, nog vol zomerwind
\n
Er is een schakel die de dood niet kan verbreken, liefde en herinnering leven altijd voort
\n
Er klonk in jou een levenslied, een echte vriend vergeten wij niet
\n
Fijne herinneringen geven ons kracht
\n
Ga nooit heen zonder te groeten, ga nooit heen zonder een zoen, wie het noodlot zal ontmoeten, kan het morgen niet meer doen
\n
Gaven tranen mijn kindje weer, zo had ik weldra mijn kindje mee
\n
Gedenken is : elke gedachte als een bloem schikken tot een ruiker van herinneringen
\n
Geen geluk hier beneden is groot genoeg om het verlies van ons kind te vergoeden
\n
Geen schat op aarde is groot genoeg om jou te vervangen.
\n
Geen tranen of woorden kunnen zeggen hoezeer we je missen
\n
Groot is het verlies, beperkt zijn onze woorden
\n
Groot is onze (mijn) smart, toch leef je voort in ons (mijn) hart
\n
Haar (zijn) hart was ruim en goed met een gulle lach naar het leven.
\n
Heel bijzonder, heel gewoon, gewoon een heel bijzonder persoon...
\n
Heengaan doet verdriet maar toch vergeten wij elkander niet
\n
Het enige wat je ons hebt aangedaan is dat je te vroeg van ons bent heengegaan
\n
Het geluk is van glas, juist als het eindelijk glanst, breekt het stuk
\n
Het is ons geleend, de vele mooie dingen, ons eeuwig bezit zijn de herinneringen.
\n
Het is stil in huis nu jij er niet meer bent
\n
Het leed haar (hem) te hebben verloren mag ons niet doen vergeten, het geluk haar (hem) gekend te hebben
\n
Het leven duurt één generatie, een goede moeder (vader) is eeuwig
\n
Het leven geeft, de dood neemt, herinneringen blijven
\n
Het leven is een (lange) weg die te vroeg eindigt
\n
Het leven is een strijden, hier eindigt alle lijden
\n
Het leven is slechts een knipoog in de tijd, daarna zijn we allen samen, voor altijd
\n
Het leven mooi was met jou, het wordt moeilijk zonder jou.
\n
Het leven van een mens is als een kaars in de wind
\n
Het verdriet verdwijnt, de liefde leeft voort
\n
Hij was beste aller vaders, hij ruste in vrede
\n
Hoe eerbaar edel fijn, kon toch mijn.... zijn
\n
Hoe kan het leven, dat zo zonnig was, opeens zo droef en donker worden.
\n
Hoe mooier de herinnering, hoe pijnlijker is ons verdriet. We danken je voor wie je was en wat je in ons achterliet
\n
Hoe zal ik het leven verdragen, nu jij mij bent ontnomen
\n
Ik ga door droefheid fel gebukt sinds jij van mij bent weggerukt
\n
Ik heb helaas op aarde niets meer, dan uw zoet aandenken
\n
Ik huil om jou ook als ik lach. Het gemis dat blijft echt iedere dag
\n
In een leven vol inhoud en door wilskracht omgeven, heeft hij (zij) alles wat hij (zij) bezat teruggegeven voor ‘t eeuwig leven
\n
In een zee van liefde geboren, op golven van liefde gestorven
\n
In hart en geest ben jij nabij, en toch blijf jij het allermooiste in mij
\n
In het boek des leven is het eind niet beschreven
\n
In het gevoel van nooit vergeten, vind ik parels van je liefde weer
\n
In ons hart en gedachten blijf je bij ons
\n
In ontelbare mooie herinneringen blijf je voor altijd bij ons
\n
In stil verdriet, ‘k vergeet je niet
\n
Jaren zijn voorbij gegleden, toch weten wij beslist, jij wordt nog zo vaak gemist
\n
Je beseft pas in de avond, hoe mooi de dag is geweest
\n
Je blijft geborgen in onze herinnering
\n
Je liefde was steeds een gouden moment in ons leven
\n
Je taak is volbracht, onze onderlinge liefde zal blijven
\n
Je vriendschap en gezelligheid blijft in ons leven, ‘t is de leegte eromheen die verdriet blijft geven
\n
Je warm hart is nu stil, maar de liefde die jij ons gaf, vergeten wij nooit
\n
Je was als een kaars vol licht, warmte en gezelligheid, die nu is opgebrand, doch jouw uitstraling zal blijven tot in eeuwigheid
\n
Je was bij ons, je bent er nog
\n
Je was er altijd, je was er heel veel, je was er voor iedereen, en nooit teveel
\n
Je was er altijd, je was er heel veel, je was er voor iedereen, en nooit teveel
\n
Je was voor ons een schat en leeft voort in ons gebroken hart
\n
Je was zo goed, wie je gekend heeft vergeet je nooit
\n
Je woorden dragen verder... je handen geven voort...
\n
Jij die mij (ons) zo lief was, bent heengegaan ondanks mijn (onze) gebeden
\n
Jij die mij zo lief was, bent heengegaan ondanks mijn gebeden
\n
Jij was, o lieveling, mijn schat mijn al, die ik nooit vergeten zal
\n
Jij was ons nauwelijks gegeven of men ontnam je reeds het leven
\n
Jij was ons verdriet en troost, ons gesprek, ons lied. Voor altijd dachten we, maar zo was het niet
\n
Jou vergeten kunnen wij niet, wij leven verder met een stil verdriet
\n
Jouw leven was mijn hele bestaan, Hoe kan ik nu verdergaan
\n
Jouw leven was zo heel gewoon maar juist daarom zo echt en schoon
\n
Kille aarde jij verbergt voor altijd onze schat
\n
Konden onze gedachten jou doen herleven, jij was altijd bij ons gebleven
\n
Leven is : vast willen houden en toch los moeten laten.
\n
Leven is als sneeuw, je kunt het niet bewaren. Troost is dat je er was, uren, maanden, jaren
\n
Leven zonder jou kent geen vreugde
\n
Liefde en geluk kon niet stuk, je was als een zon die nimmer doven kon
\n
Lief dochtertje (zoontje) o rusteloos ijdel leven, niemand kan jou ons teruggeven
\n
Lieve... goed waart gij, onvergeten blijft gij
\n
Lieve... ik vergeten (wij vergeten) u nooit
\n
Lieve... jij was voor mij (ons) de zon, de vreugde
\n
Lieve... mag ik nooit uw beeltenis bederven
\n
Lieve... rust zacht in deze kille grond
\n
Lieve... u vergeten zullen wij nooit
\n
Lieve... uw aandenken blijft ons immer bij
\n
Lieve... uw beeld blijft in mijn (ons) hart bewaard
\n
Lieve... uw hart was als een bloem die de stralen van de zon ving
\n
Lieve... uw leven was mijn (ons) licht
\n
Lieve... uw scheiden baart diepe smart
\n
Lieve... voor mij (ons) blijf je steeds het hoogste, het edelste
\n
Lieve... voor u zijn mijn gedachten van elke dag
\n
Lieve vader (moeder), wij danken u voor dit mooie leven. Wij kunnen jou niets meer geven maar jij gaf ons veel om verder te leven
\n
Maakt geen gerucht rond dit graf, ons kind is niet dood, het slaapt
\n
Met diepe dankbaarheid denken wij aan u terug
\n
Met jouw beeld in mijn hart vind ik troost in mijn smart
\n
Mijn... hij (zij) was rechtvaardigheid in woord en daad
\n
Mijn... hij was mijn vriend in vreugd en leed
\n
Moeders gaan maar sterven niet, ze leven om liefde te geven
\n
Mooi zijn de herinneringen die blijven
\n
Naar liefde en plicht was uw leven gericht
\n
Nachtegaal, wanneer je rond dit graf vliegt, zingt dan voor hem (haar) jou mooiste lied
\n
Niemand weet hoeveel we van je houden, en van jou blijven houden
\n
Niets kan de leegte van een afwezigheid vullen, maar dankbaarheid verandert de pijn der herinnering in stille vreugde
\n
Nooit meer worden de dagen als voorheen, veel te vroeg ging je van ons heen
\n
Nooit vragend, nooit klagend, alles voor zichzelf dragend, heeft hij veel voor ons gedaan
\n
Nooit zullen wij nog beleven wat jij ons met zoveel liefde hebt gegeven
\n
Nu heb jij je ogen gesloten rustig en stil, zoals je van ‘t leven hebt genoten
\n
Nu jouw levenswind is geluwd, zalven de mooie herinneringen onze wonde en bittere pijn
\n
Nu tel en omhels ik die intense momenten die we samen deelden
\n
Nu we je liefde moeten derven, proberen we een grijze hemel blauw te verven
\n
O mijn God, welk kwaad heb ik toch bedreven om mij mijn geliefd kind te ontnemen
\n
Om je heengaan treuren wij, om wat je was zeggen wij dank
\n
Ons zonnetje in huis is achter de wolken verdwenen, maar jouw warmte zullen wij altijd blijven voelen
\n
Onze wegen zijn gescheiden, maar onze harten blijven samen
\n
Ook al ben je van ons heengegaan, jij zult als de mooiste regenboog hoog aan de hemel staan
\n
Ook al ben je ver weg, in ons hart blijf je bestaan, want alle herinneringen zullen nooit verloren gaan
\n
Opeens stond de wereld even stil, deze zal nooit meer dezelfde zijn
\n
Opgetild tot boven regenbogen, blijf je een synoniem van liefde
\n
Overgoed waart gij, onvergeten blijft gij
\n
O wrede dood, waarom haar (hem) ontnomen, die ons het leven heeft gegeven
\n
O wrede dood, waarom hem (haar) ontnomen die mij (ons) zo dierbaar was
\n
Plots ging je heen, onuitsprekelijk verdriet, vergeten zullen we je niet.
\n
Rust (zacht) lief engeltje
\n
Rust in vrede.
\n
Rust in vrede in uw sombere woonst, voor mij is er op aarde geen geluk meer
\n
Rust zacht in deze kille grond.
\n
Rust zacht lief kindje
\n
Rust zacht lieve... Moeder, Zuster, Meter, Tante
\n
Slaap zacht, o moeder (vader) lief in deze kille grond
\n
Slaap zacht je hebt het verdiend, je vocht tot aan je laatste zucht
\n
Soms zou ik willen dat gisteren nooit voorbij ging, omdat vandaag alles zo anders is
\n
Sporen in het zand, het tij dat keert, verdwenen voetstappen, blijvende herinneringen
\n
Steeds waren wij blij een moeder (vader) te hebben zoals jij
\n
Sterven is geen afscheid nemen van het leven, wel van de tijd.
\n
Tedere bloem, nauwelijks ontloken, waarom reeds van uw tak gebroken
\n
Te kort was je aardse leven, maar eeuwig blijf je in ons gedachten verderleven
\n
Te vroeg ben je ons ontnomen, in ons hart blijf je altijd wonen
\n
Te vroeg ben je van ons heengegaan, doch in ons hart blijf je bestaan
\n
Te vroeg ben jij ons ontnomen, in ons hart blijf je altijd wonen
\n
Te vroeg viel stil uw levensreis, doch was God wil is wijs
\n
Toen de dood je leven nam, begrepen wij welk leed ons overkwam
\n
Toen je zei : ”Eens komt de dag dat ik jullie moet verlaten”, wist ik niet dat die dag zo dichtbij was
\n
Tranen kunnen ons verdriet niet doven
\n
Treurend om je heengaan, dankbaar om wat je was
\n
Uit ons midden maar niet vergeten
\n
Uw aandenken blijft ons immer bij
\n
Uw beeld blijft in ons (mijn) hart bewaard
\n
Uw beeld blijft in ons hart bewaard
\n
Uw goedheid blijven wij in ons hart dragen
\n
Uw handen hebben voor ons gewerkt, uw hart heeft voor ons geklopt, uw ogen hebben ons tot het laatst gezocht
\n
Uw hart was als een bloem die de stralen van de zon ving
\n
Uw heengaan voelen wij zo aan, in ons hart blijf je altijd bestaan
\n
Uw kinderen, (kleinkinderen) vergeten u nooit
\n
Uw kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen vergeten u nooit
\n
Uw laatste woord hebben wij niet meer gehoord, maar uw beeld leeft ongestoord in ons hart minzaam voort
\n
Uw leven brak als een roos in de storm maar uw gedachtenis blijft dankbaar in ons hart bewaard
\n
Uw leven was als graan op de velden, het bracht overvloedig vruchten voort
\n
Uw plaats is ledig rond de haard maar uw beeld blijft in ons hart bewaard
\n
Uw vriendschap zal in ons hart blijven voortleven
\n
Van het concert van het leven, krijgt niemand een programma
\n
Veel fijne herinneringen verzachten ons verdriet
\n
Verder leven in het hart van hen die je liefhebt, is nooit sterven
\n
Vergeet de mooie dagen niet
\n
Verhuizen aan het eind van ‘t leven is gaan en alles laten staan
\n
Voor al de liefde en trouw die ik had van jou
\n
Voor altijd op een speciale plaats in ons hart
\n
Voorbij de wolk van mijn verdriet, licht jouw gelaat soms even op
\n
Voor de wereld was hij slechts die ene, voor ons was hij de hele wereld
\n
Voor elk moment (mooi uur) waarop je ons hebt blij gemaakt zeggen we dank
\n
Voor elk mooi uur dat je ons hebt blij gemaakt zeggen we dank
\n
Voorgoed uit ons midden, maar altijd in ons hart
\n
Voor heel de wereld was hij een vriend, voor ons was hij de hele wereld
\n
Voor mij de zorgen en kwellingen van deze aarde
\n
Voor ons blijf je hier, diep in ons hart
\n
Voor U zijn onze gedachten van elke dag
\n
Voor zijn (haar) verjaardag
\n
Waar de zon de hemel raakt, en een lijn getrokken wordt tussen blauw van zee en lucht, daar ben je gebleven
\n
Waar je ook bent heengegaan, in ons hart blijf je voortbestaan
\n
Waarom jij ? We zullen het nooit weten, we zullen je missen maar nooit vergeten
\n
Wanneer je doodgaat hoef je niet te sterven, als er maar mensen je warmte en liefde erven
\n
Wanneer je verdrietig bent, blik dan opnieuw in je hart en je zult zien dat je weent om wat je vreugde schonk
\n
Wanneer je verdrietig bent, blik dan opnieuw in je hart en je zult zien dat je weent om wat je vreugde schonk
\n
Wat het leven heeft verenigd, kan de dood niet scheiden
\n
Wat je voor ons betekende vergeten wij nooit
\n
Wat ons ogen niet meer zien, blijft ons hart voelen
\n
Wat op liefde is gebouwd, vergaat niet.
\n
We danken je voor wie je was en wat je in ons achterliet
\n
Weet dat onze tranen een zee vormen van mooie herinneringen aan jou
\n
Weinig nemen en veel geven, geslaagd ben je in je leven, je hebt ons een goed voorbeeld gegeven
\n
Weinig nemen en veel geven, geslaagd ben je in je leven. Je hebt ons een goed voorbeeld gegeven
\n
We missen je elke dag in kleine eenvoudige dingen, maar in ons hart blijf je immer bij ons
\n
We missen uw diepe goedheid maar bewaren uw warmte in ons hart
\n
We weten dat het leven verdergaat, maar jouw luisterend oor en wijze raad missen we elke dag
\n
We weten dat je op ons wacht, en met mooie herinneringen in onze gedachten, wordt onze pijn een beetje verzacht
\n
We zullen je missen, elke dag, maar in ons hart zal je blijven bestaan
\n
We zullen je missen, maar in ons hart zal je met ons samenblijven.
\n
We zullen je missen in dit leven, maar altijd om jou blijven geven
\n
Wie in gedachten leeft die is niet dood, dood is alleen die vergeten wordt
\n
Wie je gekend heeft vergeet je nooit
\n
Wie voortleeft in het hart van de zijnen, kan nooit uit het leven verdwijnen
\n
Wij die achterblijven vergeten je nooit
\n
Wij hadden jou zo graag in ons midden
\n
Wij zullen je nooit vergeten
\n
Woorden voor zoveel verdriet zijn er niet
\n
Ze zeggen dat het went, maar niemand zegt wanneer
\n
Zij (Hij) bewaarde altijd de moed om het beste van zichzelf te geven.
\n
Zijn (haar) werk, zijn (haar) kracht, zijn (haar) interesse voor het leven,\nhij (zij) heeft er alles voor gegeven.
\n
Zij was de beste aller moeders, zij ruste in vrede
\n
Zoals de zon dankbaar is voor de warmte zijn wij dankbaar voor de goedheid die jij ons gaf
\n
Zoals gisteren eens was, zal morgen nooit meer zijn
\n
Zoals hij (zij) leefde is hij (zij) heengegaan, eenvoudig en tevreden
\n
Zo dicht bij, maar aan de andere kant ook zo ver weg
\n
Zo lief, zo klein, zo mooi, zo fijn, zo zal je altijd in onze gedachten zijn
\n
Zoveel sterren aan de hemel, zoveel liefde hebben wij van jou gekregen
\n
Zoveel verdriet, nu rest ons warm en gelukkig, de herinnering aan jou.
\n
Zoveel wilde je nog doen, zoveel wilde je nog leren,\nzoveel wilde je nog ontdekken en nu is je weg al ten einde.
\n
‘s Morgens was je er nog, ‘s avonds niet meer, wij blijven steeds aan je denken elke keer weer
*
Grafsierstuk Tekst:
Beschikbare tekens:
0
Maximale tekens:
-
(afhankelijk van de afmeting).
* meer tekens zijn ook mogelijk: bel ons op
012 39 46 66
.
Aantal:
Product vergelijk
Delen
Omschrijving
Grafsierstuk nr A152/A Glas + Fogla | Sokkel | 10x16cm
